|
 - Ooo Ahmetcim nasılsın yahu ne yapıyorsun bakalım?
- İyiyim Ali abi sağol. Oyun falan oynuyorum işte.
- Ne oynuyorsun bakalım ben de eski oyunculardanım, dinazorum ben dinazor.
- Bu aralar Street Fighter oynuyorum abi feci sardırdım.
- Hoop!! Orada duracaksın. Street Fighter mı dedin? Şimdi benim dilimden konuşmaya başladın işte..
- Aaa sen de oynuyor musun Street Fighter 4'ü Ali abi?
- 4 mü? Eööö yok yav ben Street Fighter 2 de kaldım en son. Atari salonunda oynardık biz, kol kırardık, şişe colasına iddialaşırdık falan. Heeey hey ne günlerdi be duygulandım bak Ahmetcim.
- 2 mi? Yuh be abi 20 sene evveldi o. Hala orada mısın sen?
- Olmadı bak şimdi. Gelmiş geçmiş en kral Atari salonu oyunundan bahsediyoruz burada. Uğruna saatlerce turnuvalar düzenlenen, iki en iyi oyuncunun karşılıklı Ken ve Ryu'yu alarak yaptığı efsanevi maçları bütün salonun adeta sinema izler gibi izlediği bir oyundan bahsediyoruz. Lütfen kırıcı olmayalım yoksa ben senin kafana karşı kırıcı olabilirim.
- Pardon Ali abi. Benim demek istediğim o oyunun üstünden seneler geçti ve bir sürü Street Fighter oyunu yapıldı. Madem bu kadar seviyordun niye hiç oynamadım abi?
- Sağdan soldan duyduk Ahmetcim. Daha sonra hep dandik dandik oyunlar çıkmış, eski tad alınmaz olmuş. Ben de, gözümde nirvanaya ulaşmış bu oyunu kepaze etmek istemedim açıkçası. En tepe noktada efendi gibi oturuyor kendisi.
- Anladım abi ama bak bu sefer ki oyun bir başka. Cidden mükemmel olmuş yahu. Bence eski tadı alabilirsin. Denemek ister misin?
- Bilemiyorum, gerçekten bilemiyorum. Ya yine olmadıysa? Ya o eski tadı alamazsam? Ya karizmayı çizerse oyun gözümde? Bunu kaldırabileceğimi sanmıyorum..
- Bana güven abi sen. Pişman olmayacaksın garanti veriyorum!
- Hmm!! Madem öyle diyorsun bir şans versem fena olmaz sanıyorum. Bakalım gerçekten dediğin gibi gerçek Street Fighter tadını alabilecek miyim? Ben gidip bir cola koyayım ikimize sen oyunu açıver o zaman...
Maziye Hüzünlü Bir Yolculuk
- Heh al bakalım. Aa menüye gelmişsin bile. Çık çık giriş videosunu izleyeyim yahu tarbiyesiz herif.
- Haklısın abi hemen kapatıp açıyorum. Al bu da senin kumandan bu arada.
- Pıff gamepad ile de dövüş oyunu oynamaya hiç alışamadım yahu. Bu oyun Arcade kol ile oynanır. Avucunda hissedeceksin gücü arkadaş.
- İstersen Arcade Stick de satılıyor abi. Ama biraz tuzlu benden söylemesi.
- Neyse neyse şimdilik bununla idare edelim. Video da iyiymiş ha. Nasıl özlemişim bizimkileri yahu. Feci gaza geldim bak şimdi. Aç hadi aç aç. Öğreteyim sana nasıl oynanır bu oyun.
- Pek iddialı konuşma bence abi. Paslanmışsındır sen. Bense günlerdir bu oyunla sabahlıyorum. Biraz sert davranabilirim sana söyleyeyim.
- Sus lan zibidi. Minicik boyuyla ettiği laflara bak. Hırpalarım seni aç hadi çenen çalışmasın fazla.
- Hehe tamam tamam. İstersen önce direk bir maç yapalım sonra ben sana oyunun diğer yerlerini gösteririm. Tuşlara falan alışmak için Training yapmak ister misin? Malum oyunu en son oynadığında Michael Jackson daha siyahtı. Ehe ehe.
- Aman ne komik, neremle güleceğimi şaşırdım gerçekten. Aynı zamanda sen de portakalda vitamindin ben son oynadığımda. Gerek yok anlarım ben tuşları başlat sen bakalım.
- Eh peki sen bilirsin. Direk karakter seçme ekranına geçiyorum o halde ben. Normalde karakterlerin bazıları kapalı. Ama ben günlerdir oynadığım için hepsini açtım elbette. İstediğini seçebilirsin yani.
- Sağol ya çok iyisin gerçekten.
- Bu oyunda önceki oyunlarda olmayan bazı yeni karakterler var mesela abi. Abel, El Fuerte, Crimson Viper, Rufus ve Seth yeni karakterler. Seth dışında hepsini oyunun başında seçebiliyoruz. Seth oyunda ki boss karakter zaten. Bunların dışında başlangıçta kapalı olan karakterler var. Cammy, Dan, Gen, Fei Long, Rose, Sakura, Akuma ve Gouken kapalı olan karakterler. Arcade mode da ilerledikçe bu karakterleri açabiliyoruz. Yani toplamda 25 karaktere sahibiz oyunda.
- Ahmetcim senin çenen ne kadar çok çalışıyor yahu. Görebiliyorum karakterleri gevşek gevşek konuşmayı bırak canım kardeşim.
- Pardon abi. O zaman ben Ryu'yu seçiyorum.
- Peh! tam bir amatör işte. Sıkışınca hemen Ryu veya Ken. Tamam hadi ben de Zangief'i aldım. Adamım benim ya aslında yandan biraz beni andırıyor ha.
- Abi sen daha çok Yılmaz Morgül'e benziyorsun aslına bakarsan.
- Olm sen hiç dayak yemedin galiba. Hadi yahu bir oynayamadık aç artık.
- Tamam abi ama son olarak şunu da hatırlatayım. Bu oyunda her karakterin kendine özel bir super ve ultra combosu bulunuyor. İkisini de kullanma şekli farklılık gösteriyor. Super comboyu yapabilmek için ekranın altında bulunan 4 adet bar dolana kadar rakibini pataklamalısın. Bu 4 bar dolduğunda super combo yaparak hepsini harcayabilirsin.. Ultra combo ise biraz daha farklı. Yine ekranın altında bir "revenge" barı bulunuyor. Bu barı doldurabilmek için rakibinden dayak yemelisin. Sen dayak yedikçe bu bar dolacak ve belirli bir sınıra gelince parlayacaktır. İşte o zaman görsel olarak son derece güzel hazırlanmış ultra comboları yapabilirsin. Yani anlayacağın rakibini perfect yenmek istiyorsan en güçlü hareketinden mahrum kalmak zorundasın. Son olarak super combo için doldurduğun 4 barı farklı bir şekilde de kullanabilirsin. Karakterlerin kendilerine ait özel hareketlerin biraz daha güçlülerini yaparak tek bir barı harcayabilirsin. Örneğin Hadouken'in alevlisini atarsan bir barını yiyecektir bu senin...
Hadouken ne ola ki?
- Hani Ryu ve Ken'in elinden attıkları enerji topu var ya o işte..
- Haaa aduket. Bildim bildim..
- Neyse abi başlayalım artık mekanı da seçtim.
- Valla çoğu Street Fighter 2'de olan mekanlar. Hoşuma gitti bu.
- Heh başladı abi hadi kolay gelsin.
- Valla öncelikle söylemem gerekir ki grafiklere bayıldım gerçekten. Sanki bir sanat eseri. Karakterler müthiş çizilmiş özellikle. Vücut hareketleri, yüz ifadeleri resmen dört dörtlük. Helal olsun lan size..
- Demiştim abi sana bu oyun farklı diye. Sen şimdi bir de oynanışı gör.
- Hareketler eskiyle aynı. Alışmak zor olmadı. Oyun çok akıcı gözüküyor. İnanır mısın resmen o eski havayı hissettim şimdiden.
- Zeminin soğukluğunu da hissettin mi peki abi? Yeri öptürürüm ben adama işte böyle.
- Konuşma lan dingil. Oyuna bakarken ağzım açık kaldı da ondan konsantre olamadım. İkinci raunda gel.
- Hadi bakalım öyle olsun. Seslendirmeler için ne diyeceksin abi? Hem İngilizce hem Japonca seçme imkanımız var.
- Sesleri konuşmaya gerek bile görmüyorum yahu. Seslendirmeler mükemmel olmuş özellikle. Ayrıca vurma efektleri, çevre sesleri de gayet başarılı. Mesela şu KO diye bağırışı yok mu elemanın beni benden alıyor şerefsizim. Ne oldu Ahmet'im? Çöktün dizlerin üzerine..
- Acemi şansı, olur o kadar peh...
- Acemi mi? Olm sen aklını mı kaçırdın? Ben bir dönem hayatımı bu oyuna harcadım. Okuldan kaçtım her sabah, öğle yemeği paramı jetona harcadım. Sabah demedim, akşam demedim bu oyunu oynadım ben. Atari salonunu evimden çok görürdüm eskiden. Sen kalkmış bana acemi diyorsun. Oyunu o kadar başarılı günümüze taşımışlar ki alışmak müthiş kolay. Adeta yepyeni grafiklerle Street Fighter 2 oynuyorum. O nedenle hiç şansın yok karşımda üzgünüm.
- Derken hazin sonla kucaklaşman biraz ironik oldu sanki Ali abi?
- Pıffss şans işte..
- Üzgünüm abi bu oyunda şansa yer olmadığını benden çok daha iyi bilmen gerekir. Street Fighter'ın en güzel özelliği bu değil mi zaten? Oyunu ne kadar iyi oynarsan oyna, aklıyla oynayan kazanır.
- Laf mı sokuyorsun sen bana ufaklık? Neyse parmaklarım ağrıdı yeter şimdilik. Paslanmışız yahu...
- Peki abi o zaman o sırada sana oyunun diğer özelliklerini göstereyim. Mesela oyunda Arcade mode'un yanında başka seçeneklerde var. İşte belli zaman içinde belli sayıda rakibi yen gibi görevler veriyor ve onları yapmaya çalışıyorsun falan. Başarılı olursan da bazı özellikler kazanıyorsun. Oyunda bir "title" ve "icon" bölümü var. Online mücadelelerde rakibe bizi tanımlayan unsurlar bunlar. Title bizim unvanımız oluyor bir nevi. İşte kafa kopartan, önüne geleni parçalayan gibi sıfatlar var ki bunları oyunda ilerledikçe açabiliyoruz. İcon ise avatarımız. Pek açıklamaya gerek yok sanırım.
- Hımm yani online olarak oynayabiliyoruz bu oyunu öyle mi?
- Elbette abi... Aslında oyunun en büyük özelliği online kısmı. Bütün heyecan, bütün adrenalin orada oluyor. Online mücadeleleri kazandıkça savaş puanı kazanıyoruz falan filan. Dövüşeceğimiz adamı kendimiz seçebileceğimiz gibi asıl güzel olanı ise onların bize gelmesi. Örneğin arcade mode da bir karakteri seçtik ve oynuyoruz. Dövüşün ortasında ekranda birden "yeni bir oyuncu dövüşe katıldı" diye yazı çıkıyor ve anında adamla dövüşmeye başlıyoruz. Yani resmen atari salonunda karşımıza birisinin jeton attığı hissini alabiliyoruz. Müthiş bir şey. Aha bak birisi geldi bile...
- Vay be heyecanlandım yahu.. Bu oyun gerçekten olmuş sanırım. Bütün özellikleri ile dört dörtlük gözüküyor. O eski tadı, o eski ruhu tamamiyle hissettim diyebilirim. Çocukluğumun bir çok güzel hatırasını yeniden hatırlattı bana. Oyuna baktığımda geçmişe bir yolculuk yapıyorum adeta. Kendimi atari salonunda sırasını bekleyen bir çocuk gibi hissediyorum şu anda. Heyecanla önündekilerin dövüşünü izleyip, kaybedenin yerine girmek için sabırsızlanan, o yerinde duramayan çocuk gibi. Rakiplerinin nasıl oynadığını anlamak için uğraşan ve ona göre bir oynama planı yapan cin fikirli çocuğu hissediyorum içimde. 20 sene sonra bütün bu duyguları bana yeniden yaşatabildiyse bu oyun gerçekten olmuş demektir.
- Ahhh yendi beni lavuk ilk raund da..
- Ahmet...
- Efendim abi?
- Ver geçiyim...
 
ESRB ve PEGI derecelendirme kuruluşları bu oyunu içeriği itibarıyla 12 yaş ve üzerindeki oyuncular için önermektedir.
|
