Bu oyunun eğitim bölümü. Zaten serinin eski hayranları için çerez olarak geçecek kısım. Duvardan duvara atlayıp, Prens'in yeteneklerini görüyoruz. Her şey eğlenceli giderken bir den, beklenmedik bir şey yaşanıyor. Prens uçurumdan aşağıya düşüyor. Tabii, Sands of Time olmadığı için, öleceğimizi düşünürken, birden bir el bizi kavrayıp yukarı çekiyor. Bunu yapanın Elika olduğunu fark ediyoruz. İşte yeni nesil POP'un ilk yeniliği de karşımıza çıkıyor. Yapımcılar zorlu akrobasi bulmacalarını zamanı geri almadan aşmanın imkansız olduğunu bildikleri için bu yönteme başvurmuşlar. Tabii bu oynanışı da değiştiriyor. Artık Prensimiz ölümsüz. Çok az oyunda karakter ciddi anlamda ölümsüzdür. Bunun nedenini herkes biliyor. Ancak daha önce Soul Reaver'da ölümsüzlük ve oynanış nasıl dengeli hale getirildiyse yeni POP'da da bu başarılmış. Ölümsüzlüğün bir avantaj olduğunu düşünmeyin. Çünkü oyuna eklenen ve peşi sıra ardına kusursuz hareketler isteyen akrobasi bulmacaları sırasında ölürseniz, tekrar olayın başına dönüyorsunuz. Elika bizi kurtarınca ancak güvenli kara parçalarına götürüyor. Ölümcül akrobasi bulmacalarının en azından 5-6 dakika sürdüğü düşünülürse ölümsüzlüğün ne işe yaradığı ortaya çıkıyor. Kısacası yapımcıları kendilerine o kadar güvenmiş ki, ölümsüzlük gibi bir özellik geliştirmişler...

Diğer üçlemenin aksine bu sefer yanımızdaki karakterin oynanışa tam olarak katkısı var. Aslında oynanış olarak daha çok TMNT'ye benziyor. Oradaki ikili dövüşler ve akrobasi hareketleri bu oyunda geliştirilmiş. Elika hem dövüşler de hem de akrobasi bulmacalarında bize büyük yardım ediyor. Modellemesi ve hareketleri çok başarılı olduğu için oynanış sırasında sırıtmıyor da. Aynı Prens gibi o da duvarlarda yürüyor oradan oraya zıplıyor. Ayrıca Prens'in atlayamayacağı kadar yüksek mesafelerde Elika'yı yardıma çağırıyoruz, havaya uçuyor ve bizi fırlatıyor. TMNT oynamış olanlar bu hareketi hatırlayacaktır. Orada Kaplumbağalar bol bol yardımlaşıyordu. Bu hareketin animasyonu o kadar güzel ki, insan bol bol tekrarlamak istiyor.



İyi ve kötünün arasında kalmış bir prens

Prens bu kez en zorlu düşmanıyla kapışmak zorunda. Eğer bundan önceki oyunlardaki düşmanları zorlu sanıyorsanız tekrar düşünün. Yeni düşmanıyla hem iç dünyasında hem de dış dünyada savaşmalı. İçinde bulunduğumuz krallık, aslında bir hapishane. Bu sefer oyunda Perslilere uygun olarak Zerduşizm dininden esintiler kullanılmış. Dünyadaki en yaygın felsefi dinlerden birisi olan Zerduşizm Star Wars da dahil bir çok fantastik eserin temelinde var. Eğer bu dini en basit olarak anlatmak gerekirse, temelinde iyi ile kötünün bitmeyen mücadelesi yatıyor. İçimizde başlayan bu mücadele tüm dünyaya ve evrene yayılıyor. Şimdi bu tanıma göre Prens'in kılıcı bırakıp felsefi arayışlara girdiğini ve entelektüel tartışmalarla düşmanlarını yendiğini düşünmeyin. Oyunda iki tanrının savaşı arasına düşüyoruz. Bu iki kardeş tanrılardan Ahriman karanlığı, Ormazad (Hürmüz) ise aydınlığı temsil ediyor. Başlangıçta ikisi de iyiyken, Ahriman aç gözlülüğü ve yozlaşmayı seçti, her şeyi kendi için istedi. Bu iki tanrı savaşa girdiler. Ahriman, Ormazad'ı yendi ama onu yok etmedi, yerine Yaşam Ağacı'nın içine hapsetti. Bu hapishaneyi gözetleme işini ise Prenses Elika'nın soyu Ahura'lara verdi. Binlerce yıldır Ahura bu görevi büyük bir saygınlıkla yerine getirdi. Ancak tam Prens bu gizli krallığa adımını atmışken bir şeyler oldu ve Ahriman serbest kalmaya başladı. Tabii ilk iş olarak da Ahura topraklarını çürütmeye başladı. Oyunda Prens politikacı misali, yozlaşmaya karşı savaşıyor...

Önümüzde koca bir harita var. Buradan yozlaşmış bölgelere gidip (corruption) oraları Elika'nın büyü gücüyle temizlemeye çalışıyoruz. Tabii normal yollar kırıldığı ve yok olduğu için Prens oradan buraya zıplayarak bu işi hallediyor. Ölüm tuzakları ve aygıtları bu sefer yok. Ancak onlardan daha zorlu reflekslerinizi sonuna kadar kullanan akrobasi tuzakları var. Corruption siyah zift gibi bir madde. Dokunduğumuz zaman bizi kaplıyor ve yavaş yavaş içine çekiyor. Montreal'in elinden çıkmış tüm oyunlarda standart bir hata vardı. Kamera açısı nedeniyle bazen akrobasi hareketleri sırasında yönettiğimiz karakterler sapıtıyor yanlış yerlere fırlıyordu. Bu sefer tüm bu hatalar düzeltilmiş. Duvarın üstüne doğru zıpladığımız zaman Prens kendiliğinden orada yürüyüp karşıya geçiyor. Upuzun bulmacalarda bize kalan sadece zamanında zıplamak ya da bir yerlere tutunmak. Prens'in yeni tipinde hemen bir şey dikkatimizi çekiyor. Elinde çelikten pençe gibi duran bir eldiven var. Bu eldiven sadece görüntü için tasarlanmamış, oyuna adapte de edilmiş. Artık mekanlarda kancalar da var. Two Thrones'da hançerle tutunmamız gereken ufak çıkıntılar vardı. Ona benziyorlar ama bu sefer pençeli elimizin kendi tuşu var. POP severlerin refleks olarak sürekli bastığı 'R' tuşu pençeye atanmış. Kısaca özetlemek gerekirse, duvarda yürüdünüz, karşı duvara geçip devam ettiniz, karşınıza kanca geldi. Tuşa bastınız, ona tutunup yoluna devam etti, sonra tekrar zıplayıp bir direğe tutundunuz. Direğin tepesine çıktığınız, Prens ahşap yüzeye tutunup tavanda hızlıca emekledi yine kancalarla dolu bir alanla karşılaştınız. Hızlıca 'R' tuşuna basarak burayı aşıyorsunuz. Bu anlattığım akrobasi bulmaca ise en basiti. Çok ilginç yerlerde kancalar çıkabiliyor karşımıza. Bu yeni akrobasi hareketleri müthiş zevkli, tüm dikkatinizi ve refleksinizi sonuna kadar kullanıyor. Aynı zamanda pençe duvardan düzgün şekilde kaymamızı sağlıyor. Mesela yüksek bir mekandayız inmemiz gereken yer aşağıda. Pençe ile kayarak aşağıya kadar iniyoruz. Bunun da kendi bulmacası var. Duvarda yürürken ya da kayarken, sürünmeden dolayı pençeden ufaktan alevler çıkıyor. Ama kusursuz şekilde yapıldıklarında, başarılı animasyonlar sayesinde izleyenlere müthiş zevk veriyor. Özellikle Elika bir yerden düşerken, Prens'in son anda onu tutması ya da gerektiğinde anlaşıp yer değiştirmeleri oyuna gerçekçilik katmış. Tüm bu bulmacalar sırasında Elika ya başının çaresine bakıyor ya da Prens onu sırtına alıyor. Kısacası ikimizde bir birimize muhtacız...



Masalsı saray tek kelimeyle mükemmel tasarlanmış. Arka plandaki, mekanlar, incecik direkler üzerinde duran binalar, akarsular ve niceleri o masalsı havayı yansıtıyor. Her mekanın iki versiyonu bulunuyor. Birincisi yozlaşmış karanlık mekanlar, diğeri ise Elika ile iyileştirdiğimiz mekanlar. Yozlaşma varken, her yer karanlık korkutucu ve iç sıkıcı. Ancak iyileştirdiğimiz zaman bu mekanlar cennete dönüşüyorlar. Etrafta çiçekler açıyor hatta kelebekler bile uçuşuyor. Prensimiz yeni silah alamıyor ya da eski oyunlardaki gibi yaşamını artıramıyor. Bunun yerine iyileştirdiğimiz mekanlardan, ışık tohumları (Life Seed) topluyoruz. Bu tohumlar sayesinde Elika daha da güçleniyor. Ayrıca, sarayda giremediğimiz mekanları açmak için belirli miktarda tohuma ihtiyacımız var. O yüzden tohumları gördüğünüz yerde toplayın, sonra tohum peşinde koşmayın. Kocaman bir sarayda serbestçe dolaşmak iyi olduğu kadar olumsuz yönleri de var. Mesela yolu kaybetmek ya da nereden gideceğini şaşırmak gibi şeyler. Özellikle aksiyon türüne ve seriye yabancı oyuncular için bu denli büyük bir harita işkence gibi olacaktı. Bu yüzden yapımcılar oyuna bir yol gösterme sistemi koymuşlar. Haritadan gideceğimiz yeri işaretliyoruz, Elika ise büyülü güçleriyle gideceğimiz yeri gösteren bir işaretçi çıkartıyor. Bu işaretçiyi takip ederek yolumuzu buluyoruz. Yaratıcı ve faydalı bir özellik olmuş. Çünkü; her ne kadar hep aynı mekanlarda dolaşsak da buralarda aynı anda birkaç yere gitmemizi sağlayan geçitler var. Deneme yanılma yöntemiyle bu bir işkenceye dönebilirdi…
Bir masalın içinde olduğumuz için büyülü güçlere önem verilmiş. Haritada belirli yerlerin kapalı olmasının nedeni, oralarda bulmacaları çözecek güçlerimizin eksik olması. Işık tohumları sayesinde, Ahrimanın tutsak olduğu tapınağın önünden yeni güçler alıyoruz. Aynı Warrior Within ve Legacy of Kain serisinde olduğu gibi. Aynı mekan büyülü güçler sayesinde farklı yerlere çıkıyor. Peki bu büyülü güçler nasıl kullanılıyor. Duvalarda kırmızı, sarı, mavi ve yeşil olmak üzere dört renk var. Bunları aldığımız zaman üstüne yürüyoruz ve Elika güçleri sayesinde onları aktif ediyor. Seriye ilk kez eklenen bu özellik başta yadırgansa da alıştıkça eğlenceli hale geliyor. Çünkü bu renkli plaketler sayesinde, uçmaktan tutun da, yarış atı gibi düz duvarda koşturmak gibi kısa süreli yeteneklere sahip oluyoruz. Oyunun büyük çoğunluğunu bu büyülü bulmacaları yerine getirerek yapıyoruz. Tek bir mekanı birden çok amaçlı kullanma konusunda yapımcılar başarılı bir iş çıkartmışlar. Özellikle kırmızı renkli plaketlerin verdiği yetenek çok eğlenceli. Kırmızı plaketten kırmızıya atlıyoruz ve müthiş bir görüntü çıkıyor ortaya...

Gelelim Prensin ve oyuncuların en sevdiği işe yani dövüş sistemine. Üzülerek söylüyorum ki bu oyunda dövüşler çok az. Yapımcılar, diğer seride oyuncular sayısız adam katlettiği için bu sefer bulmacalara önem verdik. Az düşman var ve hepsini daha önemli hale getirdik diye düşünmüşler. Kısacası oyunda sadece Boss dövüşleri var. Bunları ise şöyle özetleyebiliriz, birincisi işe yaramaz Boss'lar klasik kesmelik adam konumundalar. Arada bir karşımıza çıkıyorlar ve hemen ölüyorlar. Hatta yeterince hızlı hoplayıp zıplarsanız, bu düşmanlar karanlıktan doğmadan öldürebiliyorsunuz. Diğeri ise sarayda bulunan dört ana mekanı yöneten, büyük bosslar. Ahriman'ın vereceği güçler için görevlerine ihanet eden bu dört kişi onun kölesi haline gelmiş. Her iyileştirdiğimiz mekanda bu bosslardan birisiyle dövüşüyoruz. Oyunda artık, yaşam çizelgesi yok. Bunun yerine dövüş sırasında dayak yedikçe, ekran kızarmaya başlıyor. Dövüşler daha çok taş-kağıt-makas mantığıyla gidiyor. Bu bosslar zamanla farklı şeylere dönüşüyorlar. Dönüştüklerinde ise sadece tek bir silah onlarda işe yarıyor. Büyü, kılıç ve pençe sırasıyla kullanılıyor. Pençe görünüş itibariyle dövüşlerde vahşi bir işe yarayacakmış gibi duruyor. Yani bir önceki oyundaki ölümcül bitirici vuruşlar ya da Quick Kill yapmak gibi. Ancak pençe sadece düşmanı havaya atıp onu yerden yere vurmaya yarıyor. Bu da iyi bir özellik ve dövüşü tek başına etkiliyor. Ancak yine de o vahşi görünüşten insan daha çok bekliyor. En azından düşmanları biraz tırmalasaydık. Aslında dövüş sistemi yaratıcı ve eski oyunları aratmıyor. Ancak o kadar az dövüş var ki, kimse bir sürü kombo yapmaya uğraşmıyor bile. Ne duvardan yürüyüp vurmak ne de düşmanın kafasını duvarlara vurmak akla gelmiyor. Elika dövüş sırasında bize müthiş yardımcı oluyor. Büyü güçleriyle o da yardımcı oluyor. Elika ile birlikte kombolar yaparak düşmanları kolayca yenebiliyoruz. Arada, sırada ise dövüşler sinematiğe dönüşüyor. Oyun bizden belirli tuşlara basmamızı istiyor. Ancak God of War'dakinin aksine bu sırada dövüşü hala kontrol edebiliyoruz. Basmazsak da dövüş lehimize devam ediyor. Ne yazık ki dövüş sistemindeki yenilikler etkileyici olsa da, en fazla 15-20 kez dövüşebilmemiz hepsini geçersiz kılmış...



Bu dört boss'u yenene yönettikleri mekanlarda geri çekilmelerini sağlıyoruz. Dövüşler sırasında farklı farklı mekanları kullanmak çeşitlilik olmuş. En sonunda onlarla son bir dövüş için Ahriman tarafından korunan mekanlarına giriyoruz. Burası kara kapılar tarafından kapatılmış. Ancak Elika yeterince güçlü olunca, kapıyı şık bir animasyonla açıyoruz. İçeride ise düşmana ulaşana kadar bizi zorlu akrobasi ve büyü bulmacaları bekliyor. Dürüst olmak gerekirse bu bulmacalar adrenalini sonuna kadar artırdığı için favorim oldu. Ancak en ufak hatada başa döndüğü için bir o kadarda sinir bozuyor. Oyunun son değişikliği ise diyalog sisteminde yapılmış. Artık sinematik şeklinde hazırlanan diyaloglar daha az yer tutuyor. Çünkü Elika ile istediğimiz zaman konuşabiliyoruz. Bu şekilde aksiyona daha fazla yer verilmiş. Canımız sıkıldığında ise Elika ile sohbet edip aramızdaki romantik ilişkiyi geliştiriyoruz. Mekanlar ve oyunun öncesi hakkında bilgi alıyoruz. Ancak tüm bu konuşmalarda Prens kendinden çok az bahsediyor. Gerçekten bir prens mi yoksa dediği gibi mezar soyarak yaşayan bir serseri mi bunu kestiremiyoruz. Oyunun gerçek senaryosunun bu şekilde öğrenilmesi profesyonel oyuncular için faydalı olmuş. Sadece aksiyon seven, konuşmalardan şikayet edenler ise, direk işlerine bakabiliyorlar. Yeni nesil Prince of Persia tüm yenilikleri ve değişiklileriyle oyunculara saatlerce süren eğlenceli bir oynanış sunuyor. Her ne kadar eski serinin yanında biraz sönük kalsa da, aksiyon sevenler için kaçırılmaması gereken bir oyun olmuş. Detaylı grafikleri ve müzikleriyle oyun, sürükleyici bir masal gibi devam ediyor. Özellikle oyunun sonuyla birlikte yeni bir serinin başladığını anlıyoruz. Zaten Prensin gizemini daha çözemedik birçok cevapsız soru var. Ubisoft, oyunu üçleme olarak düşündüğü için elindeki malzemeyi az kullanmış. Özellikle oyunda korsana karşı koruma bulunmaması, firmanın ne kadar da riskli bir yatırım yaptığını gösteriyor. Çünkü bu denli radikal değişiklikler yapılan bir seriyi tanıtmak için ilginç bir reklam kampanyasına girmişler. Oyunun reklamı bizzat kendisi. Oyunun sonunda aldığımız tüyoya göre, devamında gelecek POP daha karanlık olacak. Umarım Montreal dersini alır ve dövüşlere daha fazla yer verir. 



 

---

 

ESRB ve PEGI derecelendirme kuruluşları bu oyunu içeriği itibarıyla 12 yaş ve üzerindeki oyuncular için önermektedir.